Spesso, per ritornare alla mia casa
Հաճախ եմ իմ տուն վերադառնալուց
prendo un’oscura via di città vecchia.
անցնում հին քաղաքի մութ փողոցով։
Giallo in qualche pozzanghera si specchia
Դեղնում են ցեխաջրում արտացոլվող
qualche fanale, e aff ollata è la strada.
Մի քանի լամպի լույսը, և աղմկոտ ճանապարհը։
Qui tra la gente che viene che va
Այստեղ՝ մարդկանց մեջ, մեկ գալիս են, մեկ՝ գնում
dall’osteria alla casa o al lupanare,
տնից փաբում աշխատելու,
dove son merci ed uomini il detrito
Որտեղ են լավ մարդիկ՝ բեկորները
di un gran porto di mare,
հսկա ծովի նավահանգստի,
io ritrovo, passando, l’infi nito
ես հանդիպում եմ, անցնում եմ, անսահմանում
nell’umiltà.
վերջում։
Qui prostituta e marinaio, il vecchio
Այստեղ՝ մարմնավաճառը և նավաստին, ու ծերուկը՝
che bestemmia, la femmina che bega,
ամենն աշխարհում կրած, վիճող կինը,
il dragone che siede alla bottega
վիշապը նստած է խանութի դիմաց
del friggitore,
տապակած,
la tumultuante giovane impazzita d’amore,
սիրով խելագարված երիտասարդ աղջիկը
sono tutte creature della vita e del dolore;
նրանք բոլորը կյանքի ու ցավի արարածներ են
s’agita in esse, come in me, il Signore.
Տերը խառնվում է նրանց մեջ, ինչպես իմ մեջ։
Qui degli umili sento in compagnia
Այստեղ՝ նրանց ընկերակցության մեջ, ինձ ավելի համեստ եմ զգում
il mio pensiero farsi
Իմ մտքերն ավելի են մաքրանում
più puro dove più turpe è la via.
որքան որ ավելի է տգեղանում ճանապարհը։
Umberto Saba (1883-1957)
Ումբերտո Սաբա (1883-1957)
Անահիտ Աբգարյան 
Leave a Reply